پوست به عنوان بزرگترین اندام بدن، ضمن حفاظت سایر بافت های بدن در برابر عوامل خارجی نظیر میکروارگانسیم های مضر (ویروس ها و باکتری ها)، مواد شیمیایی، سرما، گرما و فشارهای مکانیکی، با ایجاد سدی نفوذ ناپذیر از هدر رفتن آب، مایعات، الکترولیت ها داخل بدن نیز ممانعت میکند.
پوست برای حفظ سلامت، انجام وظایف و همچنین حفظ خاصیت کشسانی و نرمی خود به رطوبت کافی و مجموعه ای از لیپدهای طبیعی نیاز دارد. پوست بدون رطوبت و چربی خشک می شود. خشکی پوست به تدریج اتفاق می افتد و یک روند تدریجی را دنبال میکند. غالبا اولین علائم خشکی پوست مشکل زیادی ایجاد نمیکند و ممکن است تنها با خارش پوست همراه باشد، با این حال نادیده گرفتن آن منجرب به شدیدتر شدن خشکی خواهد شد و به خشکی بسیار شدید پوست منجرب میگردد. پوست بسیار خشک می تواند سفت و ضخیم، زبر و خشن، دارای پوسته ریزی باشد و خشکی بیش از حد می تواند باعث جمع سطح پوست و شکننده شدن پوست و ترک های پوستی شود. برخی از افراد بیشتر در معرض خشکی پوست قرار دارند. افراد بالای 40 سال، افرادی که در آب و هوای سرد و خشک زندگی میکنند، افرادی که دارای مشاغل خاص هستند که پوست بدن مواجه با حرارت مستقیم، مواد شیمیایی و شستشو مکرر است، افراد مبتلا به دیابت، فشار خون و همچنین افرادی که دخانیات استفاده میکنند.
نوشیدن آب و مایعات و استفاده منظم از محصولات آبرسان، مرطوب کننده و نرم کننده در طول روز، در پیشگیری از خشکی پوست نقش موئری ایفا میکند.